BIEGUN POŁUDNIOWY
Biegun Południowy
Mateusz Waligóra zdobył Biegun Południowy. Droga przez lodową pustynię Antarktydy liczyła 1250 kilometrów. Polarnik pokonał ją w 58 dni. Marsz rozpoczął w zatoce Hercules Inlet na brzegu lodowca. Celem wyprawy było dotarcie do stacji badawczej Amundsen-Scott.
Ekspedycję na biegun południowy przygotowywał przez wiele lat. Doświadczenie w długodystansowych wędrówkach zbierał m.in. na Grenlandii i pustyni Gobi. Wszystko po to, aby na Antarktydzie czuć się bezpiecznie, na tyle, na ile to możliwe. Wyprawa była pretekstem, aby opowiadać o kryzysach zdrowia psychicznego, a także poruszać kwestie zmian klimatu, które szczególnie dotykają rejony polarne.
Mateusz Waligóra jest czwartą osobą z Polski, która dotarła do bieguna południowego w taki sposób – samotnie i bez wsparcia. Dotychczas sztuka ta powiodła się jedynie Markowi Kamińskiemu, Małgorzacie Wojtaczce i Jackowi Libusze.
CHADAR TREK
Chadar Trek
„Before it is gone” to cykl reporterski Mateusza Waligóry i Michała Dzikowskiego. W ramach tego unikatowego projektu dokumentują miejsca i kultury, które ulegają obecnie nieodwracalnym przemianom. Nie zmieniały się i nie będą się zmieniać – zmieniają się TERAZ. Interesują ich wszystkie przemiany: społeczne i kulturowe, związane z degradacją środowiska czy przekształcaniem natury przez człowieka. Pierwszym celem była Chadar, czyli lodowa droga, łącząca krainy Ladakh i Zanskar. Towarzyszył im Aztorin.
Himalajskie zimy należą do najsurowszych na świecie. Gdy temperatura powietrza spada poniżej -30 stopni Celsjusza, a górskie przełęcze pokrywają kilkumetrowe warstwy śniegu, region Zanskar na wiele miesięcy zostaje odcięty od świata. Od setek lat jedyne połączenie z cywilizacją zapewnia wówczas rzeka o tej samej nazwie. Wkrótce jednak powstanie nowa droga, a Chadar odejdzie w zapomnienie.
KIRGISTAN
Kirgistan
Aztorin wyzwala pragnienie przygody. Mając go na ręce, chce się działać, zdobywać, pognać w nieznane. Wiedzą o tym wszyscy, którzy wyruszali z Aztorinem w ekspedycje, a było ich już kilka. Wiedzą też, że zegarek Aztorin jest niezawodnym towarzyszem podróży, sprawdzającym się w trudnych warunkach. Tym razem dowiódł tego ponownie – w górzystym Kirgistanie, podczas wielokilometrowej wyprawy enduro, która wystawiła na na próbę zarówno ludzką wytrwałość, jak i wytrzymałość sprzętu.
Kirgiskie szutry wymagają ciągłej uwagi. A co gdy trzeba ruszyć w off-road? A często było trzeba, by osiągnąć cele wyprawy. Za każdym razem trudy wynagradzały fantastyczne widoki - malowniczych jezior, niebosiężnych grani Tienszanu. Majestatyczne pejzaże pozwalały na zadumę i zebranie sił. Po to, by chwilę potem ruszyć dalej.
KILIMANDŻARO
Kilimandżaro
Po okiełznaniu kameruńskiej rzeki Dja Przyszedł dla Aztorina czas kolejnego wyzwania – zdobycie górującego nad Czarnym Lądem masywu Kilimandżaro. W misji pomogła blogerka-podróżniczka Anna Skura, realizując przy okazji swe życiowe marzenie. Aztorin znów udowodnił, że jest stworzony do ekstremalnych zadań, a Ania – że pasja i determinacja zaprowadzą cię, dokąd tylko chcesz.
Kilimandżaro to położony w tanzanii najwyższy szczyt Afryki oraz jeden z najwyższych samotnych masywów. otaczany kultem okolicznych plemion, czczony i budzący respekt. Charakteryzują go niespotykane walory turystyczne, krajobrazowe, jak i przyrodnicze. W 1921 roku powstał na jego obszarze rezerwat przyrody, figurujący od 1987 roku na liście światowego dziedzictwa UNESCO.
RZEKA DJA
Rzeka Dja
W ramach nowego podróżniczego projektu marki Aztorin, czterech śmiałków wyruszyło w nieznane. Andrzej Kozłowski, Maciej Mizgajski, Michał Rogacki i Dominik Szmajda. Pod patronatem National Geographic, udali się aż do Kamerunu, by spłynąć rzeką Dja, przecinającą dziewiczą, nieprzebytą dżunglę. Niebezpieczeństwo czyhało na każdym kroku. Dzielnym podróżnikom towarzyszyły niezawodne zegarki Aztorin.
Rzeka Dja obfituje w trudne, wielokilometrowe odcinki, wymagające sporego wysiłku, by je przebyć w odpowiednim tempie, aby posuwać się do przodu. Niezbędne były rękawice, które chroniły przed odciskami, ale także przed zranieniami, co jest szczególnie istotne – w dżungli nietrudno o poważną infekcję.